ای که نــام تو تبلور وجـــود من

شعر های من نثـــار تـــــو

ای کسی که هر کجا روم تو با منی

ای تمام هستی ام خجسته از نگاه تو

آن طرف تویی

             ای وجود بی حدود و ای غفــور تا ابــد

             ای کسی که مهر تو همیشگی و هر زمانه می رسد

این طرف منم

             غرق در گنـــاه و خسته از خودم

             چشم بر سخاوتتـــــــ

می شناسمت

آن یقین که در نگـاه نوح بود

وان صلابت خلیل بت شکن تویی

وان عصای موسی زمان که می شکافت رود را

وان ید شفا ده مسیـــح

وان نوای پرخروش، کز تلاوت محمدی به گوش می رسد همه ز توست

گاه فکر می کنم که صد هزار آسمـــــان میان ماست.

 باز فکر می کنم که نـــــه

یک سلام ساده یک تشهد عمیق یک سجود

راز های ساده ای میان ماست.

مهربان ترین

بی تو هرچه هست و هر که هست بوی مرگ می دهد

 با تو مرگـــــــــــــ هم، چو زندگی است.

                                     شعری از دوست عزیزم شاعر جوان: فاطمه موسی